ΔΕΝ ΠΑΩ ΣΧΟΛΕΙΟ!
Και τώρα τι κάνουμε;
Η πρώτη ημέρα στο σχολείο! Μια από τις σπουδαιότερες μεταβάσεις στην εξελικτική πορεία μας. Και για εμάς τους γονείς και για τα παιδιά μας! Τι κάνουμε; Αγκαλιάζουμε την άρνησή του! Πολλά παιδιά 3 έως και 6 ετών εκφράζουν άρνηση να φύγουν από το σπίτι και να πάνε στο σχολείο. Ένα πράγμα μόνο θέλω να θυμάστε: πως αυτό ΔΕΝ είναι πρόβλημα. Είναι αναπτυξιακά αναμενόμενο!
Ας δούμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε αυτή τη μετάβαση του παιδιού με υπομονή, αγάπη, αλλά και βασιζόμενοι στις παιδαγωγικές αρχές της προσχολικής αγωγής:
- Σύμφωνα με τη “θεωρία του δεσμού”, είναι σημαντικό να αισθανθεί το παιδί πως δεν εγκαταλείπεται, αλλά μεταβαίνει σε ένα άλλο περιβάλλον όπου θα εξακολουθήσει να είναι ασφαλές. Για το παιδί, η μετάβαση από το στενό οικογενειακό περιβάλλον στο περιβάλλον-σχολείο είναι μια κρίσιμη περίοδος προσαρμογής, και όπως κάθε προσαρμογή, χρειάζεται χρόνο!
- Καλό είναι να μην προσπαθήσουμε να ακυρώσουμε τα συναισθήματά του. Τα παιδιά θέλουν να νιώθουν πως ακούγονται. Αποφύγετε εκφράσεις όπως: «Κοίτα, πάνε και τα άλλα παιδιά», «Έλα, ωραία είναι!». Προτιμότερο είναι να πείτε: «Καταλαβαίνω πως νιώθεις, είναι κάτι καινούριο για εσένα και θέλεις λίγο χρόνο».
- Μπορείτε να διαβάσετε μαζί με το παιδί βιβλία που μιλούν για την πρώτη μέρα στο σχολείο. Θα το βοηθήσετε να αποφορτιστεί! Εναλλακτικά, μπορείτε να παίξετε και το παιχνίδι «σχολείο». Το συμβολικό αυτό παιχνίδι βοηθά στην αφομοίωση μιας νέας εμπειρίας με παιγνιώδη τρόπο.
- Καλό είναι να μην φεύγετε στα κρυφά, ακόμη κι αν το παιδί κλαίει. Καλύτερα να πείτε: «Θα σε αποχαιρετήσω τώρα και θα επιστρέψω να σε πάρω όταν τελειώσει το σχολείο».
- Φτιάξτε από το βράδυ και το πρωί (μπάνιο, βιβλίο, αγκαλιά, ξύπνημα, πρωινό, αγκαλιά, σχολείο) μια ρουτίνα που ενισχύει την αυτονομία του σταδιακά και μειώνει το στρες.
Το «Δεν πάω σχολείο» είναι μια ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ αντίδραση στο άγνωστο. Είναι το πρώτο του βήμα προς τη συνάντηση με τον κόσμο.
Τώρα ας δούμε πώς επιστρέφουμε στο σχολικό μας περιβάλλον μετά την απόλυτη ελευθερία του καλοκαιριού! Κι εδώ έχουμε μια δεύτερη, διαφορετικού τύπου μετάβαση, καθώς το σώμα και το μυαλό προσπαθούν από την ανεμελιά και την ασυδοσία του χρόνου να μπουν σε υποχρεώσεις, υπευθυνότητα και οργάνωση. Εμείς οφείλουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να ξαναμπούν στη ρουτίνα με συναισθηματικά υποστηρικτικό τρόπο.
Να μερικές ιδέες:
- Λίγες ημέρες πριν το άνοιγμα των σχολείων, ας έχουμε σταθερή ώρα ύπνου και ξυπνήματος, καθώς και μια βραδινή ρουτίνα με παραμύθι. Τα παιδιά νιώθουν ασφάλεια όταν ξέρουν τι να περιμένουν.
- Αποφύγετε τη λέξη «πρέπει». Π.χ. «Πρέπει να πας σχολείο!» Προτιμότερο είναι να κανονίσετε παιχνίδι με τους φίλους του από το σχολείο ώστε να συνδεθεί, με παιγνιώδη και έμμεσο τρόπο, με το περιβάλλον του σχολείου.
- Αφήστε το να εκφράσει τα συναισθήματά του χωρίς να τα ακυρώνετε. Θυμηθείτε πως κι εσείς βρεθήκατε μικροί σε αυτή τη θέση. Μάλιστα, είναι πολύ ωραίο να μοιραστείτε κι εσείς τις δικές σας αναμνήσεις.
- Καλό είναι να μην επιβάλλουμε απότομα τα όρια, π.χ. «Και τώρα ξέχνα το τάμπλετ!» Προσπαθήστε σταδιακά να μειώνετε την ώρα που είναι μπροστά στις οθόνες.
- Κάντε ένα πάρτι επιστροφής! Βάλτε μουσική, καλέστε μερικούς φίλους του, μαγειρέψτε μαζί!
Μια φράση που μπορείτε να του πείτε: «Εδώ είμαστε για να φτιάξουμε νέες εμπειρίες, νέες αναμνήσεις, χωρίς να ξεχάσουμε τις παλιές!»
Το «Δεν πάω σχολείο!» στην πραγματικότητα σημαίνει: Μη με αφήνεις σε έναν άγνωστο κόσμο χωρίς εσένα!
Το πιο σημαντικό όμως από όλα είναι να αγκαλιάζετε το παιδί σε κάθε του εξελικτικό στάδιο. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Αυτό είναι το παν
