Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2020


Αυτό το βιβλίο το περίμενα πολύ. Με συγκινεί το γεγονός πώς πολλά παιδιά χωρίς ηλεκτρονικά και διαδικτυακά παιχνίδια με τη δύναμη μόνο της φαντασίας και ενός καλού φίλου ,μπορούν απλά να περάσουν απίστευτα καλά! Αυτή είναι μια ικανότητα των παιδιών που καμιά φορά εμείς οι μεγάλοι την ξεχνάμε. Κι όμως!Δεν πρέπει !Το παιχνίδι ρόλων ,η επινόηση υποθετικών συνθηκών ,η δυνατότητα τους να λειτουργούν αυτόματα στις δοσμένες συνθήκες που έπλασε η φαντασία τους ,είναι προτέρημα της παιδικής ηλικίας. Τα παιδιά θέλουν να ΠΑΙΖΟΥΝ! Όχι σε καλούπια και όχι με τον τρόπο που θέλουμε εμείς ,δηλαδή με τις λεγόμενες«δραστηριότητες» Μήπως οι μεγάλοι αυτό το ξεχνάμε;

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ξωτικό που το έλεγαν Φαρλό. Που βαριόταν τα ίδια και τα ίδια. Που το ’βαλε σκοπό του να φτάσει στην άκρη του...